ആബിദ അബ്ദുല്‍കാദര്‍ പുളിക്കൂര്‍
വഴുതിപ്പോയതും
വഴിതെന്നി പ്പോയതും ആഗ്രഹങ്ങളായിരുന്നു.
പൂര്‍ണ്ണമാകാത്ത സ്വപ്നങ്ങളും… പൂര്‍ത്തിയാകാത്ത ആഗ്രഹങ്ങളും..
മനസ്സിന്റെ ആഴങ്ങളില്‍ കുഴിച്ചുമൂടി
മന്ദസ്മിതം ആയി ജീവിതത്തെ –
പ്രകാശപൂരിതമാക്കി.
സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് ജീവന്‍ നല്‍കുവാന്‍
ഒരുപാട് നിറങ്ങളായ് എത്തിയപ്പോള്‍..
‘ ആ ചിത്രങ്ങള്‍ ‘ മാഞ്ഞു പോയിരുന്നു
‘ വെളിച്ചം പരത്തിയൊരാ വിളക്കിന്റെ ഉള്ളിലു മു ണ്ടായിരുന്നു’
ആരും കാണാതെ എരിയുന്ന തിരി..
സ്വപ്നങ്ങള്‍ ഇനിയും നെയ്തു കൂട്ടുകയാണ്…
സ്വപ്നങ്ങളേ …. ഇനിയുമെന്നെ
മോഹിപ്പിക്കാ തിരിക്കുക
എനിക്ക് കിട്ടാതെ പോയ മുന്തിരിക്ക്…
ഇന്നും മധുരം തന്നെയാണ്…
